ตอนที่ 1 แนะนำตัว
หลังจากเป็น Blogger เขียนบล็อกมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 (ทำไมมันนานจัง) ยิ่งทำงาน ยิ่งเยอะ จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เขียนนิยาย ที่ตัวเองใฝ้่ฝันว่าจะเขียนซักที จนคืนหนึ่งได้ดูหนังสั้นเรื่องหนึ่ง จึงทำให้สมองเปิด และแว๊บเข้ามาในเนื้อสมองว่า ถึงเวลาเสียที เริ่มแล้วจะมีต่อหรือไม่ช่างหัวมัน เอาสักทีดีกว่า ถึงจะไม่ได้ยืดยาว มีสาระอะไร หัดลองไม่มีสาระบ้าง จะได้ตามฝันของตัวเองอีกเรื่อง
ผมจบฟิสิกส์ครับ ถ้าแปลเป็นไทยตามนิยามของผมคือ ผมเรียนจบภาควิชาที่มีเนื้อหาสาระที่ทำให้ผมเข้าใจกฎแห่งธรรมชาติ และยังทำให้ผมได้นำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างกลมกลืน มีเหตุมีผลเสียเหลือเกิน ซึ่งผมเองจะค่อยๆ แบ่งปันให้กับเพื่อนๆ ไปด้วยนะครับ พร้อมๆ กับ นิยายของตัวผมเองที่อยากจะแบ่งปันให้เป็นเรื่องไร้สาระและไม่ไร้สาระไปพร้อมๆ กัน จนกว่าจะถึงปี 2563 ซึ่งอาจจะเป็นปีสุดท้ายที่ผมจะอยู่บนโลกใบนี้ เออ... ไม่ต้องเศร้านะครับ เพราะว่า ผมไม่ได้เศร้า มีความสุขดี อยากแบ่งปันสครับ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์
ตอนนี้ ตี 4.สิบสี่นาทีเป๊ะ ของวันที่ 17 เมษายน 2560 ที่ตอน 10.00 น. วันนี้ผมต้องมีประชุมสำคัญกับลูกค้า ซึ่งเป็นธนาคารแห่งหนึ่ง และเป็นโครงการสำคัญมากๆ ในชีวิตของผมอีกโครงการหนึ่ง เพราะจะเป็นการพลิกโฉมหน้าประวัติศาสตร์ประเทศไทย และอาจทำให้ประเทศไทยเป็นต้นแบบของประเทศอื่นๆ ในโลกใบนี้ก็ว่าได้ (เออ.... แบบว่า คิดให้ยิ่งใหญ่ไว้ก่อน เพราะท่านไอแซคนิวตั้น คงไม่คาดคิดว่า กฎแรงโน้มถ่วงของท่านจะกลายเป็นพื้นฐานสำคัญที่เปลี่ยนผ่านโลกที่เราอยู่ใบนี้ได้อย่างมหาศาล เลยนึกเอาเองว่า เราก็น่าจะทำอะไรเล็กๆ แต่คล้ายๆ กับท่านอื่นๆ ได้บ้าง)
ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมเตรียมเอกสารสำหรับการเข้าประชุมแล้ว เพราะผมชอบเตรียมการล่วงหน้า เตรียมแม้กระทั่งว่า ตายไปแล้วจะมีภารกิจอะไรว่า เข้าไปนั่น ตลอดการเล่าเรื่องหากมีความรู้สึกใดเป็นไสยศาสตร์บ้าง ก็เพื่ออรรถรสนะครับ ไม่ต้องงมงายอะไร เช่น เลข 3 ตัวตรง อะไรทำนองนั้นครับ สถิตินะครับ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์
อีกสักพักประมาณตี 5 ภรรยาของผมก็จะลงมาแล้ว ผมต้องทำภารกิจร่วมกับภรรยาก่อนในช่วงเช้ามืดของทุกวันเป็นประจำ เอาเป็นว่า เป็นเวลาที่ผมกับภรรยาจะได้อยู่ด้วยกัน พูดคุยกันบ้าง ถกเถียงกันบ้าง ปวดเมื่อยกันบ้าง ตามประสาสามีภรรยา ที่กลมเกลียว สำหรับเรื่องของภรรยาก็ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์ เช่นกัน แบบประมาณว่า มีใครก็ไม่รู้คอยตามเธอตลอดเวลา บรื๋อ ........
ผมขอเริ่มเรื่องแรกที่อยากแบ่งปันให้เพื่อนๆ ละกันครับ อาทิตย์นี้ ผมต้องเตรียมเอกสารสำหรับคุยกับทีมทนายเพื่อเตรียมตัวขึ้นศาล เกี่ยวกับเรื่องการพิทักษ์สิทธิมนุษยชน แทนผู้ถูกกระทำ และมาร้องเรียนกับเครือข่ายที่ผมเป็นประธานอยู่ แต่พวกเราทุกคนกลับถูกฟ้องกลับให้เป็น "ว่าที่จำเลย" หากท่านผู้พิพากษามีความเห็นว่า มีมูล พวกเราจะตกเป็นจำเลยทันที ผมจึงต้องเตรียมเอกสารหลักฐานให้ดี เพราะครั้งนี้เป็นคดีสำคัญ และจะเป็นบรรทัดฐานในประเทศไทยต่อไปครับ
เออ .... เพื่อนๆ ยังไม่ต้อง งงๆ นะครับ ทำไมดูจริงจังเหลือเกิน ไอ้นี่เป็นใคร จบฟิสิกส์ แต่พูดถึงไสยศาสตร์ เป็น Blogger ด้วย แล้วก็คิดเอาเองว่ากำลังทำเรื่องยิ่งใหญ่อยู่ แต่ดันกำลังถูกฟ้องศาล .....
คือ อย่าว่าแต่เพื่อนๆ เลย ทุกวันนี้ผมเองยัง คุยๆ อยู่กับตัวเองอยู่เลยว่า จะอะไรกันนักกันหนานะชีวิตนี้
รู้สึกว่า จะได้ยินเสียงก๊อกๆ แก๊กๆ แล้ว ภรรยาน่าจะลงมาแล้ว
"เอาเฮีย เสร็จยัง จะเอากันรึยัง"
"จ๊ะ เสร็จแล้วจ๊ะ เอาเลย เอาเลย"
งั้นผมคงต้องจบตอนแรก แนะนำตัวกับเพื่อนๆ แค่นี้ก่อนนะครับ
**ตอนที่ 2 ...................**
หลังจากเป็น Blogger เขียนบล็อกมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 (ทำไมมันนานจัง) ยิ่งทำงาน ยิ่งเยอะ จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เขียนนิยาย ที่ตัวเองใฝ้่ฝันว่าจะเขียนซักที จนคืนหนึ่งได้ดูหนังสั้นเรื่องหนึ่ง จึงทำให้สมองเปิด และแว๊บเข้ามาในเนื้อสมองว่า ถึงเวลาเสียที เริ่มแล้วจะมีต่อหรือไม่ช่างหัวมัน เอาสักทีดีกว่า ถึงจะไม่ได้ยืดยาว มีสาระอะไร หัดลองไม่มีสาระบ้าง จะได้ตามฝันของตัวเองอีกเรื่อง
ผมจบฟิสิกส์ครับ ถ้าแปลเป็นไทยตามนิยามของผมคือ ผมเรียนจบภาควิชาที่มีเนื้อหาสาระที่ทำให้ผมเข้าใจกฎแห่งธรรมชาติ และยังทำให้ผมได้นำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างกลมกลืน มีเหตุมีผลเสียเหลือเกิน ซึ่งผมเองจะค่อยๆ แบ่งปันให้กับเพื่อนๆ ไปด้วยนะครับ พร้อมๆ กับ นิยายของตัวผมเองที่อยากจะแบ่งปันให้เป็นเรื่องไร้สาระและไม่ไร้สาระไปพร้อมๆ กัน จนกว่าจะถึงปี 2563 ซึ่งอาจจะเป็นปีสุดท้ายที่ผมจะอยู่บนโลกใบนี้ เออ... ไม่ต้องเศร้านะครับ เพราะว่า ผมไม่ได้เศร้า มีความสุขดี อยากแบ่งปันสครับ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์
ตอนนี้ ตี 4.สิบสี่นาทีเป๊ะ ของวันที่ 17 เมษายน 2560 ที่ตอน 10.00 น. วันนี้ผมต้องมีประชุมสำคัญกับลูกค้า ซึ่งเป็นธนาคารแห่งหนึ่ง และเป็นโครงการสำคัญมากๆ ในชีวิตของผมอีกโครงการหนึ่ง เพราะจะเป็นการพลิกโฉมหน้าประวัติศาสตร์ประเทศไทย และอาจทำให้ประเทศไทยเป็นต้นแบบของประเทศอื่นๆ ในโลกใบนี้ก็ว่าได้ (เออ.... แบบว่า คิดให้ยิ่งใหญ่ไว้ก่อน เพราะท่านไอแซคนิวตั้น คงไม่คาดคิดว่า กฎแรงโน้มถ่วงของท่านจะกลายเป็นพื้นฐานสำคัญที่เปลี่ยนผ่านโลกที่เราอยู่ใบนี้ได้อย่างมหาศาล เลยนึกเอาเองว่า เราก็น่าจะทำอะไรเล็กๆ แต่คล้ายๆ กับท่านอื่นๆ ได้บ้าง)
ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมเตรียมเอกสารสำหรับการเข้าประชุมแล้ว เพราะผมชอบเตรียมการล่วงหน้า เตรียมแม้กระทั่งว่า ตายไปแล้วจะมีภารกิจอะไรว่า เข้าไปนั่น ตลอดการเล่าเรื่องหากมีความรู้สึกใดเป็นไสยศาสตร์บ้าง ก็เพื่ออรรถรสนะครับ ไม่ต้องงมงายอะไร เช่น เลข 3 ตัวตรง อะไรทำนองนั้นครับ สถิตินะครับ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์
อีกสักพักประมาณตี 5 ภรรยาของผมก็จะลงมาแล้ว ผมต้องทำภารกิจร่วมกับภรรยาก่อนในช่วงเช้ามืดของทุกวันเป็นประจำ เอาเป็นว่า เป็นเวลาที่ผมกับภรรยาจะได้อยู่ด้วยกัน พูดคุยกันบ้าง ถกเถียงกันบ้าง ปวดเมื่อยกันบ้าง ตามประสาสามีภรรยา ที่กลมเกลียว สำหรับเรื่องของภรรยาก็ วิทยาศาสตร์ครับวิทยาศาสตร์ เช่นกัน แบบประมาณว่า มีใครก็ไม่รู้คอยตามเธอตลอดเวลา บรื๋อ ........
ผมขอเริ่มเรื่องแรกที่อยากแบ่งปันให้เพื่อนๆ ละกันครับ อาทิตย์นี้ ผมต้องเตรียมเอกสารสำหรับคุยกับทีมทนายเพื่อเตรียมตัวขึ้นศาล เกี่ยวกับเรื่องการพิทักษ์สิทธิมนุษยชน แทนผู้ถูกกระทำ และมาร้องเรียนกับเครือข่ายที่ผมเป็นประธานอยู่ แต่พวกเราทุกคนกลับถูกฟ้องกลับให้เป็น "ว่าที่จำเลย" หากท่านผู้พิพากษามีความเห็นว่า มีมูล พวกเราจะตกเป็นจำเลยทันที ผมจึงต้องเตรียมเอกสารหลักฐานให้ดี เพราะครั้งนี้เป็นคดีสำคัญ และจะเป็นบรรทัดฐานในประเทศไทยต่อไปครับ
เออ .... เพื่อนๆ ยังไม่ต้อง งงๆ นะครับ ทำไมดูจริงจังเหลือเกิน ไอ้นี่เป็นใคร จบฟิสิกส์ แต่พูดถึงไสยศาสตร์ เป็น Blogger ด้วย แล้วก็คิดเอาเองว่ากำลังทำเรื่องยิ่งใหญ่อยู่ แต่ดันกำลังถูกฟ้องศาล .....
คือ อย่าว่าแต่เพื่อนๆ เลย ทุกวันนี้ผมเองยัง คุยๆ อยู่กับตัวเองอยู่เลยว่า จะอะไรกันนักกันหนานะชีวิตนี้
รู้สึกว่า จะได้ยินเสียงก๊อกๆ แก๊กๆ แล้ว ภรรยาน่าจะลงมาแล้ว
"เอาเฮีย เสร็จยัง จะเอากันรึยัง"
"จ๊ะ เสร็จแล้วจ๊ะ เอาเลย เอาเลย"
งั้นผมคงต้องจบตอนแรก แนะนำตัวกับเพื่อนๆ แค่นี้ก่อนนะครับ
**ตอนที่ 2 ...................**
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น